O książce: 1960 / Druga część powieści „Ponury dom”. Dzieciństwo Esther Summerson rozgrywa się w Windsorze, w domu jej matki chrzestnej, panny Barbary ). Dziewczyna czuje się samotna i pragnie poznać tajemnicę swojego pochodzenia. Któregoś dnia panna Barbery nie może tego znieść i mówi surowo: „Twoja matka okryła się wstydem, a ty sprowadziłeś na nią wstyd. Zapomnij o niej...” Kilka lat później matka chrzestna nagle umiera, a Hester dowiaduje się od adwokata Kenge, reprezentującego niejakiego pana Johna Jarndyce’a (John Jarndyce), że jest dzieckiem nieślubnym; oświadcza zgodnie z prawem: „Panna Barbery była Pana jedyną krewną (oczywiście nielegalną; zgodnie z prawem, muszę zaznaczyć, nie ma Pan żadnych krewnych)[2]”. Po pogrzebie Kenge, świadoma swojej osamotnionej sytuacji, proponuje jej naukę w pensjonacie w Reading, gdzie niczego nie będzie jej potrzebować i przygotuje się do „wypełnienia swojego obowiązku w sferze publicznej”. Dziewczyna z wdzięcznością przyjmuje tę propozycję. Tam mija „sześć najszczęśliwszych lat jej życia”… Po ukończeniu studiów John Jarndyce (który został jej opiekunem) przydziela dziewczynę jako towarzyszkę swojej kuzynce Adzie Clair. Razem z młodym krewnym Ady, Richardem Carstonem, udają się do posiadłości zwanej Bleak House. Dom należał niegdyś do wujka pana Jarndyce’a, Toma Jarndyce’a, który zastrzelił się, gdy nie był w stanie wytrzymać stresu związanego z bitwą o spadek między Jarndyce a Jarndyce. Biurokracja i nadużycia urzędników doprowadziły do ​​tego, że proces trwał kilka dziesięcioleci; pierwotni powodowie, świadkowie i prawnicy już zmarli, a zgromadziły się dziesiątki worków dokumentów związanych ze sprawą. „Wyglądało, jakby dom otrzymał kulę w czoło, podobnie jak jego zdesperowany właściciel”. Ale dzięki staraniom Johna Jarndyce’a dom wygląda lepiej, a wraz z przybyciem młodych ludzi ożywa. Inteligentna i rozsądna Estera otrzymuje klucze do pokojów i magazynów. Dobrze radzi sobie z obowiązkami domowymi – nie bez powodu John czule nazywa ją Rozrabiaką. Ich sąsiadami okazują się baronet Sir Leicester Dedlock (nadęta i głupia) i jego żona Honoria Dedlock (piękna i arogancko zimna), młodsza o 20 lat. niż on. Świecka kronika odnotowuje każdy jej krok, każde wydarzenie w jej życiu. Sir Leicester jest niezwykle dumny ze swojej arystokratycznej rodziny i dba jedynie o czystość swojego dobrego imienia. Młody pracownik biura w Kenge, William Guppy, zakochuje się w Esterze od pierwszego wejrzenia. Podczas załatwiania spraw firmowych w posiadłości Dedlock uderza go jej podobieństwo do Lady Dedlock. Wkrótce Guppy przybywa do Bleak House i wyznaje Esther swoją miłość, ale otrzymuje zdecydowaną odmowę. Następnie nawiązuje do zdumiewającego podobieństwa między Hester i tą damą. „Uczcij mnie swoją ręką, a nie wymyślę nic, co mogłoby chronić twoje interesy i zapewnić ci szczęście!” Nie mogę się o tobie dowiedzieć niczego!” Dotrzymał słowa. W jego ręce wpadają listy od nieznanego pana, który zmarł od nadmiernej dawki opium w brudnej, nędznej szafie i został pochowany we wspólnym grobie na cmentarzu dla biednych. Z tych listów Guppy dowiaduje się o powiązaniach pomiędzy kapitanem Hawdonem (tym mężczyzną) a Lady Dedlock oraz o narodzinach ich córki. William natychmiast dzieli się swoim odkryciem z Lady Dedlock, powodując jej ogromne zamieszanie..